Problem adaptacji lektur szkolnych

Książka przez wiele wieków była jedynym sposobem na komunikację autora z szerszym gronem odbiorców. Ludzie uważali ją za coś niezwykle atrakcyjnego, gdyż pozwalała rozwinąć wyobraźnię, przeżyć cos co w normalnych warunkach byłoby niemożliwe. Wcielić się w słynna postać, zwiedzić odległe miejsca, zakosztować niezwykłych przygód, zobaczyć co to być zakochanym i wiele innych wspaniałych rzeczy. Uległo to jednak zmianie pod koniec XIX wieku wraz z wynalezieniem kina przez braci Lumière. Nowy sposób komunikacji z odbiorcą w błyskawicznym czasie zdobył ogromną popularność, powodując że książka została odsunięta w cień. Stało się tak dlatego, iż film jest rodzajem sztuki łatwiejszym w odbiorze, bowiem praktycznie cały wysiłek uczestnika polega na oglądaniu ruchomych obrazów. Mimo spadku zainteresowania książkami wśród zwykłych ludzi, stały się one inspiracją dla twórców filmowych. Zaczęli oni masowo przenosić je na duży ekran tworząc tym samym ich adaptacje. Przekształcenie dzieła pisanego w film jest w każdym wypadku twórcze, a nie mechaniczne, gdyż wymaga napisania scenariusza filmowego. Autor scenariusza jest też swego rodzaju artystą, a więc pisząc go daje upust swej inwencji literackiej. Tworząc własną interpretacje tego dzieła, decyduje, które postacie, wątki i motywy opisane w pierwowzorze powinny znaleźć się w filmie, a które można pominąć. W niektórych przypadkach scenariusz filmu, może znacznie się różnić od swego literackiego oryginału, a nawet zmieniać jego wymowę moralną czy filozoficzną. Tym samym sposób przedstawienia utworu w filmie może poważnie różnić się od poglądów pisarza. Wszystko to powoduje, iż możemy zadać sobie pytanie, czy w istocie film jest dobrym środkiem przekazu ? Na pewno znacznie innym lecz niekoniecznie lepszym od ksiązki. Widać to zwłaszcza gdy dochodzi do konfrontacji filmu z jego pierwowzorem. Pozwolę sobie w tym momencie postawić tezę, iż z powodów wymienionych przed chwilą, adaptacja filmowa nie odzwierciedla w pełni dzieła literackiego.